Gisteren speelde ik remise tegen Jaap van der Tuuk. Onder het toeziend oog van Sizzel wist ik een gewonnen eindspel te verprutsen. Nou ja, verprutsen... Makkelijk was het allemaal niet en met een klok die steeds maar seconden bleef wegtikken, liet ik ineens een remise toe. Wat kunnen die paarden toch vervelend zijn! Maar hoewel ik een halfje had verloren, had ik wel een mooie en vooral spannende partij gespeeld. Dat is pure winst. En natuurlijk viel er nog het nodige van te leren, bijvoorbeeld over de opening. Hopelijk kan het geleerde over twee weken in de praktijk brengen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heeft u vragen en/of toevoegingen, laat dan hier een reactie achter: